Από το οπισθόφυλλο:

​

Είναι τα δέντρα κοινωνικά όντα; Στο The Hidden Life of Trees, ο δασολόγος και συγγραφέας Peter Wohlleben υποστηρίζει πειστικά ότι, ναι, το δάσος είναι ένα κοινωνικό δίκτυο. Βασίζεται σε πρωτοποριακές επιστημονικές ανακαλύψεις για να περιγράψει πώς τα δέντρα μοιάζουν με τις ανθρώπινες οικογένειες: οι γονείς δέντρων ζουν μαζί με τα παιδιά τους, επικοινωνούν μαζί τους, τα υποστηρίζουν καθώς μεγαλώνουν, μοιράζονται θρεπτικά συστατικά με όσους είναι άρρωστοι ή αγωνίζονται, ακόμη και προειδοποιούν ο ένας τον άλλον για την επικείμενη κινδύνους. Ο Wohlleben μοιράζεται επίσης τη βαθιά του αγάπη για τα δάση και τα δάση, εξηγώντας τις εκπληκτικές διαδικασίες της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης που έχει παρατηρήσει στο δάσος του.

Από το οπισθόφυλλο:

​

«Μια συναρπαστική μελέτη για τα δέντρα, τους θάμνους και τα αμπέλια που τρέφουν τα έντομα, τα πουλιά και άλλα ζώα στον κήπο των προαστίων». -Οι Νιου Γιορκ Ταιμς
 
Καθώς η ανάπτυξη και η καταστροφή των οικοτόπων επιταχύνονται, υπάρχουν αυξανόμενες πιέσεις στους πληθυσμούς της άγριας πανίδας. Στο Bringing Nature Home, ο Douglas W. Tallamy αποκαλύπτει την άρρηκτη σχέση μεταξύ των ιθαγενών φυτικών ειδών και της γηγενούς άγριας ζωής - τα γηγενή έντομα δεν μπορούν ή δεν θα φάνε εξωγήινα φυτά. Όταν τα αυτοφυή φυτά εξαφανίζονται, τα έντομα εξαφανίζονται, εξαθλιώνοντας την πηγή τροφής για τα πουλιά και άλλα ζώα.
 
Υπάρχει όμως ένα σημαντικό και απλό βήμα που μπορούμε να κάνουμε όλοι για να αντιστρέψουμε αυτήν την ανησυχητική τάση: ο καθένας που έχει πρόσβαση σε ένα κομμάτι γης μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη διατήρηση της βιοποικιλότητας επιλέγοντας απλώς αυτόχθονα φυτά. Εφαρμόζοντας τις πρακτικές και εφικτές συστάσεις του Douglas Tallamy, μπορούμε όλοι να κάνουμε τη διαφορά.

Από το οπισθόφυλλο:

​

«Μου αρέσει να παίζω σε εσωτερικούς χώρους καλύτερα γιατί εκεί είναι όλες οι πρίζες», λέει ένας μαθητής της τέταρτης τάξης. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία τα παιδιά δεν ήταν τόσο συνδεδεμένα στην πρίζα—και τόσο εκτός επαφής με τον φυσικό κόσμο. Σε αυτό το πρωτοποριακό νέο έργο, ο ειδικός σε θέματα υπεράσπισης παιδιών Richard Louv συνδέει άμεσα την έλλειψη φύσης στη ζωή της σημερινής ενσύρματης γενιάς -την αποκαλεί έλλειμμα φύσης- με μερικές από τις πιο ανησυχητικές τάσεις της παιδικής ηλικίας, όπως η αύξηση της παχυσαρκίας, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. ADD) και κατάθλιψη.

Μερικά εκπληκτικά γεγονότα: Μέχρι τη δεκαετία του 1990 η ακτίνα γύρω από το σπίτι όπου τα παιδιά επιτρεπόταν να περιφέρονται μόνα τους είχε συρρικνωθεί στο ένα ένατο από ό,τι ήταν το 1970. Σήμερα, οι μέσοι οκτάχρονοι είναι πιο ικανοί να αναγνωρίσουν χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων παρά αυτοφυή είδη, όπως σκαθάρια και βελανιδιές, στη δική τους κοινότητα. Ο ρυθμός με τον οποίο οι γιατροί συνταγογραφούν αντικαταθλιπτικά σε παιδιά έχει διπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια και πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η υπερβολική χρήση υπολογιστή προκαλεί προβλήματα στο αναπτυσσόμενο μυαλό.

Η διαταραχή ελλειμματικής φύσης δεν είναι ιατρική κατάσταση. είναι μια περιγραφή του ανθρώπινου κόστους της αποξένωσης από τη φύση. Αυτή η αποξένωση βλάπτει τα παιδιά και διαμορφώνει ενήλικες, οικογένειες και κοινότητες. Υπάρχουν λύσεις, όμως, και βρίσκονται ακριβώς στις αυλές μας. Το Last child in the Woods είναι το πρώτο βιβλίο που συγκεντρώνει έρευνα αιχμής που δείχνει ότι η άμεση έκθεση στη φύση είναι απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας - σωματική, συναισθηματική και πνευματική. Επιπλέον, η φύση είναι μια ισχυρή θεραπεία για την κατάθλιψη, την παχυσαρκία και την ADD. Η εκπαίδευση με βάση το περιβάλλον βελτιώνει δραματικά τις τυποποιημένες βαθμολογίες των τεστ και τους μέσους όρους βαθμολογίας και αναπτύσσει δεξιότητες στην επίλυση προβλημάτων, την κριτική σκέψη και τη λήψη αποφάσεων. Ακόμη και η δημιουργικότητα διεγείρεται από τις παιδικές εμπειρίες στη φύση.

Ωστόσο, το να στέλνεις παιδιά έξω για παιχνίδι είναι όλο και πιο δύσκολο. Οι υπολογιστές, η τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια ανταγωνίζονται για την εποχή τους, φυσικά, αλλά είναι επίσης οι φόβοι μας για την κυκλοφορία, τους ξένους, ακόμη και τα κουνούπια που μεταφέρουν ιούς -οι φόβοι για την εκμετάλλευση των μέσων ενημέρωσης- που κρατούν τα παιδιά σε εσωτερικούς χώρους. Εν τω μεταξύ, τα σχολεία αναθέτουν όλο και περισσότερες εργασίες για το σπίτι και υπάρχει όλο και λιγότερη πρόσβαση σε φυσικές περιοχές.

Οι γονείς έχουν τη δύναμη να διασφαλίσουν ότι η κόρη ή ο γιος τους δεν θα είναι το «τελευταίο παιδί στο δάσος», και αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο βήμα προς αυτήν την επανένωση φύσης-παιδιού.

Από το οπισθόφυλλο:

​

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Houghton Mifflin το 1962, το Silent Spring προειδοποίησε ένα μεγάλο κοινό για τους περιβαλλοντικούς και ανθρώπινους κινδύνους της αδιάκριτης χρήσης φυτοφαρμάκων, προκαλώντας επαναστατικές αλλαγές στους νόμους που επηρεάζουν τον αέρα, τη γη και το νερό μας. «Το Silent Spring έγινε ένα τρελό μπεστ σέλερ, με διεθνή απήχηση. . . [Είναι] καλοφτιαγμένο, ατρόμητο και λακωνικό. . . Ακόμα κι αν δεν είχε εμπνεύσει μια γενιά ακτιβιστών, η Carson θα επικρατούσε ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της φύσης στα αμερικανικά γράμματα» (Peter Matthiessen, για το Time's 100 Most Influential People of the Century).
Αυτή η τεσσαρακοστή επετειακή έκδοση γιορτάζει το βιβλίο της Ρέιτσελ Κάρσον με μια νέα εισαγωγή από τον συγγραφέα και ακτιβιστή Terry Tempest Williams και έναν νέο λόγο από τη διάσημη βιογράφο της Ρέιτσελ Κάρσον, Λίντα Ληρ, η οποία αφηγείται την ιστορία της θαρραλέας υπεράσπισης των αληθειών της από την Κάρσον μπροστά σε αδίστακτους επίθεση από τη χημική βιομηχανία το έτος μετά τη δημοσίευση της Silent Spring και πριν από τον πρόωρο θάνατό της το 1964.